Door Karel PironMet 0 Commentaren
De uitwedstrijd bij Gemo B, voorlaatste in de stand, zou normaal gezien geen problemen mogen opleveren voor de A-ploeg, die bij winst haasje-over deed met Hamme. De grootste hinderpaal zou wel eens de verre verplaatsing kunnen worden, rekening houdende met het barkoude weer en de gladde wegen. Zoals het een topclub betaamt, werd het zekere voor het onzekere genomen en zakten we met twee sleeen naar Geraardsbergen af.
De zoektocht naar het nieuwe lokaal van de Mattentaartenfretters verliep vlekkeloos, een klein ommetje via Patisserie Etienne niet te na gesproken. En het moet gezegd: Gemo heeft in een mum van tijd een aangenaam lokaal met dito cafetaria ingericht. We werden pas echt euforisch toen we de kleedruimte betraden, die veel weg had van een prive spa resort: een aangename 25 graden, en bovenal een multifunctionele douche met massagekoppen (zie foto).
De thuisploeg trad aan met 3 spelers, en ei zo na was dit ook het geval voor de bezoekers: Kurt was immers in allerijl naar de WC gevlucht om Patrick Kluivert uit de selectie te zetten. In al zijn haastigheid vergat hij echter te checken of er nog WC papier voorhanden was (iedereen heeft dit wel eens voor, nietwaar). Gelukkig bevond reddende engel Jeffrey zich 1 pot verder, en kon hij enkele vellekes verpatsen aan Kurt, zodat deze laatste toch de match kon aanvatten.
Over de wedstrijd zelf kunnen we vrij kort zijn: door de afwezigheid van een 4e man was Gemo een vogel voor de kat. De eerlijkheid gebied ons te zeggen dat er heel wat spannende wedstrijden tussenzaten en de 3-13 eindstand gevleid was. Het lokale trio weerde zich als een duivel in een wijwatervat. Voornamelijk dankzij "platte mupsel" Stefan, net verlost van een moordende examenreeks, kon de thuisploeg enkele zeges prikken. De ruime winstmarge liet dit echter meer dan toe. De echte groten staan pas op wanneer het om de knikkers gaat.
Om 22h mochten we dan eindelijk genieten van een heerlijke douchesensatie, maar toen een speler van Houthulst zijn roze onderbroek tevoorschijn toverde, maakten we ons, voor alle zekerheid, snel uit de voeten.
Tot slot kregen we lekkere boterhammen met gekapt, hesp, kaas en alle mogelijke garnituur (pickles, zilveruitjes...) aangeboden. Toen achtte Etienne zijn moment gekomen om enkele moppen uit zijn mouw te schudden. Niet allemaal even geslaagd, maar die van die vrouw en dat wijwatervat is nu al le-gen-da-risch.
Tot de volgende!
Terug naar Archief
