Wanneer u een beetje verder leest in dit verslag, zal de keuze van de titel u wel wat duidelijker worden.

Met dezelfde ploegopstelling (Erik, Jelle, Matthijs en ondergetekende) als de heenronde-verplaatsing naar hun B-ploeg, trokken we weer naar de gemeente met de naam die men bij het Peulengaleis eens in een zin moest gebruiken : "Maalde g'hem zélf, uwe koffie, of kupt g'hem gemalen?" (met dank hiervoor aan den Hugo en den Bart!).  Voor wie het nóg niet door heeft : MALDEGEM, dus … .

Onze tegenstander, de C-ploeg bestond uit vier jonge kerels, nl. Bernd, Bastiaan, Gilles en Toby.  Laatstgenoemde moest starten tegen Erik.  De eerste sets had "onzen Bompa" (ik citeer hemzelve!) het zeer moeilijk tegen deze jeugdspeler, en zo werd het algauw 2-2.  Maar in de belle haalde Erik dan uiteindelijk alle trucs uit zijn hoed, en wist zó het laken naar zich te trekken.   't Moet waarschijnlijk daardoor gekomen zijn,  want na de "match-bal" gooide de jongen zijn palet tot in de verste hoek van de zaal, en toonde zich op die manier niet echt sportief.

Deze situatie was echter niet nieuw voor ons!  Ook na de heenronde-zege van Erik tegen een E0 van de B-ploeg, waren wij allen getuige van een "doodschop" door die speler, maar gelukkig was dat op een (evenwel onschuldige) fles water,  die tegen de muur werd gekwakt.   En nu begrijpt u wellicht de héle titel van dit verslag?  Inderdaad, Enrique el Torro de Maldeghem!

Al bij al hadden we deze uitwedstrijd toch iets gemakkelijker verwacht, en hebben moeten vechten om onze 5-11 binnen te halen.  De 4 Maldegemse beloften , met vooral uitblinker Gilles (3) en snugger spelende Bernd (2), hebben ons het vuur goed aan de schenen gelegd.  En het was duidelijk dat ook Bastiaan en de door Erik "geneutraliseerde" Toby, in de toekomst nog wel van zich zullen laten horen.

Maar ja, de ervaring heeft deze keer de bovenhand gehaald : Erik (4), Matthijs (3) en Jelle en ikzelf wonnen elk 2 wedstrijden.  In de gietende regen – gelukkig rijdt Erik niet met een cabrio! -  vatten we dan onze lange terugtocht aan, om "thuis" nog iets te gaan drinken bij onze sponsor den Bla Bla, maar die was jammer genoeg al gaan slapen.  Hij had het wellicht niet op de radio gehoord dat we gewonnen waren, anders was hij wel opengebleven ! :) :) :)