Een kubieke meter euforie
Door Karel Piron Met 0 CommentarenVorige week was een ontnuchtering: we hadden alle vertrouwen in een goede afloop tegen Rooigem, maar door een kopman in vormcrisis en een Horemans met tegenslag kregen we een mentale opdoffer te verwerken. Hierdoor werd de wedstrijd tegen AFP Antwerpen allesbepalend: winnen betekende alles in eigen hand houden, verlies stond gelijk met virtueel KO. Captain De Boom toverde een tactisch konijn uit z'n hoed: Joker van het Jaar werd op basis van zijn sterke prestaties in de A-ploeg gedropt, hopende op een schokeffect.
Ondergetekende tufte met zijn trouwe vierwieler richting afrit Haasdonk, van waaruit we met één bolide richting AFP trokken. Joker van het Jaar was zo vriendelijk om ons door het grauwe Borgerocco te leiden, waar we na lang zoeken een parkeerplaatsje vonden net achter een Roemeen. Na een intensieve opwarming mochten Piron en Horemans de debatten openen. Karel nam al bij al vlot de maat van zijn vrouwelijke opponent, Chris kreeg opnieuw de nodige tegenslag te verwerken en moest de duimen leggen. Maar geen nood: Joker van het Jaar kraakte voor de 2e maal dit jaar het jonge talent Jager, Stefan toonde nog maar eens zijn mentale veerkracht en haalde tegen de thuiskopman een 2-0 en 7-4 achterstand op en bracht Sinpals 1-3 voor. In de daaropvolgende 4 wedstrijden trokken we de lijn door: enkel Snellinckx moest de zege aan de tegenpartij laten, de rest was feilloos en een onverhoopte 2-6 ruststand stond op het bord.
De sinjoren gaven zich echter nog niet gewonnen: Joker van het Jaar kreeg geen vat op het agressieve spel van Gertenbach, Stef baalde nog harder als een stekker door de nipte verliespartij tegen Autrique. Doordat ook Piron verloor leek het momentum te keren, maar de vechter in Horemans werd plots wakker: 5-7 na driekwart wedstrijd.
Stefans laatste match was er één om snel te vergeten, maar geen probleem: Joker van het Jaar nam een 9-3 voorsprong in de belle en leek op weg naar een 3e zege , maar... helaas pindakaas... Autrique begon te toveren: 7-7, een dreun van jewelste. Niemand gaf nog een cent om de kansen van Sinpals, maar Horemans & Piron vochten als leeuwen en haalden de ultrabelangrijke zege binnen!
Tijd om te eten hadden we niet, de Smashbar leek ons een gezelliger oord om de winst te vieren. We goten nog snel een metertje bier naar binnen en trokken naar de thuishaven.
Maar dan... daar stond hij... mijn trouwe Toyota... met zijn schattig barstje in de voorruit... met z'n krakende stem... geamputeerd... Gelukkig lag er nog een reservebeen in de koffer en konden we alsnog verder. Aan de dader, mocht er ook maar een waterkansje zijn dat je dit leest: I will hunt you down and kick your ass!
Deze tegenslag kon de pret echter niet bederven. Na een gezellig avondje in Sinpals bracht mijn opgelapte slede Chris en Stef nog naar de Riva, ondergetekende nam een vijfde dafalgan en kroop onder de lakens.
Door deze onverhoopte zege ziet de situatie er terug hoopgevend uit, maar we zijn er zeker nog niet. Nog enkele matchen knallen, het behoud verzekeren en met z'n allen een feestje placeren in de Riva: that's the goal!
Ciao!
Karel. Terug naar Archief