Met een bezoekje aan het jeugdige Rooigem E stond ons een zware opdracht te wachten. Na drie 11-5 overwinningen, waaronder tegen schaduwfavoriet Galmaarden, stond deze ploeg ietwat onverwacht aan de leiding in 1^e Provinciale B. Na ons puntenverlies van 2 weken geleden tegen Melsele was een overwinning een must om de voeling met de eerste plaats niet te verliezen.

Voor mezelf was het de eerste partij van het seizoen, en met de sterke Robin Simal aan de andere kant van de tafel moest ik meteen diep gaan om de 0-1 op het bord te zetten. Ook Thomas kweet zich van zijn taak tegen Bryan Leys, wat resulteerde in een 0-2 voorsprong. Kurt opende sterk tegen Flor Vermassen, Ronny moest nipt de duimen leggen tegen Koen Vandecaveye: 1-3 na vier partijen. Vervolgens won Karel moeizaam van Bryan, Thomas kreeg een 3-0 aangesmeerd van Robin. Ronny verloor ook zijn tweede wedstrijd in de belle van Flor, Kurt trok de goede lijn door en versloeg Koen na een vijfsetter. 3-5 bij de pauze.

Ook na de volgende vier wedstrijden kon deze beperkte voorsprong vastgehouden worden. Kurt verloor in straight sets van Robin, Ronny herpakte zich en had weinig moeite met Bryan. Ondergetekende haalde het dankzij goed serveerwerk van Flor, terwijl Koen Thomas kansloos liet. De 5-7 voorsprong bleek echter opnieuw niet voldoende om onze eerste uitzege van het seizoen te boeken. De jonge thuisploeg, gesteund door een fanatiek thuispubliek, toonde een sterke mentale weerbaarheid en knokte zich terug in de wedstrijd. Robin en Bryan speelden een sterke match tegen respectievelijk Ronny en Kurt en zetten de bordjes terug in evenwicht: 7-7. Een ontketende Koen liet een ondermaatse Karel volledig kansloos, gelukkig kon Thomas nog net een puntje uit de brand slepen.

De ontgoocheling was toch wel groot na dit nieuwe puntenverlies, al moet gezegd worden dat een gelijkspel een billijk resultaat was. Volgende week zal er uit een ander vaatje getapt moeten worden om Egmont te verslaan. Maar dan spelen we opnieuw thuis in het vertrouwde Sinpals. En daar kunnen we toch nog altijd ietsje meer.

Karel.